MORALNOŚĆ PANI DULSKIEJ
Mogłoby się wydawać, iż tekst napisany prawie 110 lat temu stracił swą aktualność. Nic bardziej mylnego. „Moralność pani Dulskiej” to fantastyczna komedia z rewelacyjnie napisanymi rolami, to utwór z niezwykłym, błyskotliwym poczuciem humoru, to także swoiste zwierciadło, w którym możemy przeglądać się ze swoimi słabościami i przywarami niezwykle trafnie piętnowanymi przez autorkę.
Jest to niewątpliwie jedna z najlepszych polskich komedii, dziś można powiedzieć, klasycznych. I nie jest to frazes.
Czy dziś wśród nas nie ma Dulskich? Śmiało „tragifarsę kołtuńską” z początku ubiegłego wieku można nazwać sztuka współczesną. Czyż we współczesnym świecie nie znajdziemy wyznawców teorii Dulskiej: „Na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział”.
Zapolska demaskowała obłudę moralną, chciwość, rozkład życia rodzinnego. Dziś możemy mówić o patologiach społecznych, o psychicznej przemocy w rodzinie i hipokryzji. Mijają lata a zakłamana moralność niezmienna pozostaje, pełna pogardy dla słabszych i biedniejszych.
autor: Gabriela Zapolska
reżyseria: Mirosław Siedler
scenografia: Tatiana Kwiatkowska
opracowanie muzyczne: Agnieszka Siedler
asystent reżysera: Cezary Żołyński
